Замон Аллоҳнинг лашкарларидан биридир!

Мендан «Нега замон бунақа ўзи, тинчлик ва омонлик борми?», деб сўрайсан.

Мен сенга айтаман:

Замон Аллоҳнинг лашкарларидан биридир. Уни инсонлар орасида айлантиради. У бандаларига Ўзидан бошқа ҳеч нарса ўз ҳолида қолмаслигини кўрсатиб туради.

Фиръавн кишиларга зулм қилиб шундай дер эди:

«Миср диёри ва мана бу оёғим остидан оқаётган дарё меники эмасми?!».

Аллоҳ таоло замонни бир айлантирди, ўша дарё унинг устидан оқди. Қани энди сенда бир пайтлар унинг саройида эмизишларини истаб йиғлаган чақалоқ бўлмиш Мусо алайҳис саломнинг кўз ўнгида Жаброил алайҳиссалом Фиръавннинг оғзига лой тиқаётганини кўриш имкони бўлганида эди!

«Намруд «мен тирилтираман, мен ўлдираман!», дер эди. Замонни Аллоҳ бир айлантирди ва унга бир кичкина пашшани юборди. Пашша унинг қулоғига кириб ҳаётини остин-устун қилиб ташлади. Унинг бошига бир ходими ковуши билан уриб турса оғриғи пасаяр эди. Бу ходим кечагина унга сажда қилаётган эди!

Қурайш Набий саллоллоҳу алайҳи ва салламни қатл қилиш учун ҳар қабиладан биттадан йигитни танлади. Мақсади Набий саллоллоҳу алайҳи ва салламнинг қонларини барча қабилага тарқатиш эди. Шу сабаб Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам кеча қоронғусида Маккадан Мадина томон чиқиб кетдилар.

Сўнгра Аллоҳ замонни айлантирди. Ўз пайғамбарини ғолиб ҳолда Маккага қайтарди!

Агар сен Билол ибн Рабоҳни хўжайини Умайя қайноқ қумга ётқизиб устига оғир тошни қўйиб азоб берганини кўрганингда бу азобларнинг охири бормикин, дер эдинг. 

Сўнгра Аллоҳ замонни айлантирди. Икки гуруҳ учрашди. Билол розияллоҳу анҳу Умайянинг кўксига қилич санчди. Аллоҳнинг ҳикмати замонни айлантиришда экан!

Дўстим! Кунлар айланаверади. Гоҳида соғлик, гоҳо беморлик. Гоҳида фақирлик, гоҳо бойлик. Гоҳида шодлик, гоҳо маҳзунлик...

Тоинки, кучли мағрур бўлмасин, заиф умидсиз бўлмасин. Бой зулм қилмасин, фақир ноумид бўлмасин.

Аллоҳ бандаларини қадар камони билан отади. Сен отувчи томонида бўл, саломат бўласан!

Саломлар бўлсин қалбингга!

Абдулқодир Полвонов