ЮСУФ ДАВРОНГА РАДДИЯ!

Юсуф Давроннинг Фиқҳ ал-акбар асарини имом Абу ҳанифадан инкор этиб келтирган фалсафий хулосасига битта нақлий раддия

          Юсуфжон, ука! Яхшилаб уқиб олинг! Имом Абу Ҳанифа раҳимаҳуллоҳнинг даврида мусулмонлар орасида “Қуръон махлуқми ё қадимми” деган масала бўлган. Бу аниқ. Аксинча, у даврда сизнинг ўзингиз бўлмагансиз! Сиз ўзингиз бўлмаган даврдаги ҳақиқатларни сизга номаълум бўлгани учун тарихдан ўчириб, атрофингиздаги соддадил талабаларни алдашдан энди тийилинг! Шунчаси етар!

Юсуф Даврон ука, қуйидаги ҳужжатга қаранг:

Шофеъий мазҳабининг кўзга кўринган олимларидан Ҳофиз Жалолуддин Суютий раҳимаҳуллоҳ ўзининг “ад-Дурр ал-мансур фит-тафсир бил-маъсур” номли Аллоҳнинг каломини асар билан тафсир қилишга мўлжалланган тафсирида қуйидаги воқеани келтиради:

و أخرج نصر فى الحجة عن ابى هريرة قال كنا عند عمر إبن الخطاب إذ جاءه رجل يسأله عن القرأن امخلوق هو او غير مخلوق فقام عمر فأخذ بمجامع ثوبه حتى قاده إلى على إبن ابى طالب فقال يا ابا الحسن اما تسمع ما يقول هذا قال و ما يقول قال جأنى يسألنى عن القرأن امخلوق هو او غير مخلوق فقال على هذه كلمة و سيكون لها ثمرة لو وليت من الأمر ما وليت ضربت عنقه

Наср ал-Мақдисий “ал-Ҳужжа”да Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилади, у киши деди: “Умар ибн Хаттобнинг хузурида эдик, бир одам келиб Умардан Қуръон махлуқми ё ғайри махлуқми? – деб сўради. Умар ўрнидан турдида ҳалиги одамнинг кийимидан ушлаб Али ибн Абу Толиб розияллоҳу анҳунинг олдига судраб келди ва “Эй Абу Ҳасан, манави одам айтаётган гапни эшитмайсанми?!” – деди. Али: “Нима деяпти?” – деди. Умар: “мендан Қуръон махлуқми ё махлуқ эмасми? – деб сўраяпти” – деди. Шунда Али: Бу шундай (ёмон) сўзки, ҳали тезда (салбий) самараси атрофга ёйилади. Агар сен бошлиқ бўлган ишга мен бошлиқ бўлсам буни бўйнига қилич солардим” – деди”. (Қаранг: ад-Дурр ал-мансур фит-тафсир бил-маъсурю 2 – Ж. 154 – Б).

Юсуф Даврон ука, худди шу ривоятни Доктор Абдураҳмон Умайра Аллома Тафтазонийнинг “Шарҳ ал-Мақосид” асарининг таҳқиқига ёзган муқаддимасида ҳам келтириб ўтган.

Юсуф Даврон ука, имом Жалолуддин Суютий келтирган шу ривоятга кўра, “Қуръон махлуқми ё махлуқ эмасми” деган тема, сиз иддао қилгандек икки юзинчи йилдан кейин имом Аҳмаднинг даврида эмас, балки Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан кейин, биринчи юз йилликнинг ўзида, саҳобаларнинг, ҳатто дастлабки рошид халифаларнинг давридаёқ пайдо бўлиб улгурган экан. Умар ибн Хаттобнинг халифалик даврида пайдо бўлган бу мавзуни ҳазрати Али “бу тез тарқаладиган гап” деб бежизга айтмаган бўлса керак, ниманидир сезган, фаҳмлаган шунинг учун айтган. Ҳазрати Али тахмин қилганларидек бу мавзу тез тарқаган ва ҳато имом Абу Ҳанифанинг даврида ҳам баъзи бидъатчилар бу гапни кўтариб юришган. Имомимиз шунинг учун ҳам бу мавзуга Фиқҳ ал-акбарда алоҳида тўхталиб ўтганлар. Тушундингизми?! Сиз бўлса бу ривоятдан хабариз йўқ ўзизча имом Абу Ҳанифа раҳимаҳуллоҳга туҳмат қилиб ўтирибсиз… Уят эмасми ука?!

Манба: ahlisunna.uz