Намозда Фотиҳа сурасини шошиб ўқиманг.

Бунинг сабаби нимада эканига бир қаранг:

Аксар одамлар намозда сураи Фотиҳани (“Алҳамду”ни) худди ортларидан бўри қуваётгандек шошиб ўқишади, маъноларига ҳам эътибор қилишмайди.

Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам дейдилар: “Аллоҳ таоло: «Намозни Ўзим билан бандам орасида иккига бўлганман, бандам нимани сўраса, бераман».

Агар у (банда): «Алҳамду лиллаҳи роббил ъаламин», – деса,

Аллоҳ: «Бандам менга ҳамд – шукр айтди», – дейди.

Банда: «Ар-Роҳманир Роҳийм», – деса,

Аллоҳ: «Бандам менга сано – мақтов айтди», – дейди.

Банда: «Малики явмиддин», – деса,

Аллоҳ: «Бандам мени улуғлади», – дейди.

Банда: «Ийяака наъбуду ва ийяака настаъийн», – деса,

Аллоҳ: «Бу мен билан бандам орасидаги нарса, бандам нимани сўраса, бераман», – дейди.

Агар банда: «Иҳдинас сиротол мустақим, сиротоллазийна анъамта аълайҳим ғойрил мағдуби алайҳим валад дооллийн», – деса,

Аллоҳ: «Бу бандамга хос, сўраганини бердим», – дейди.

Изоҳ: (Ҳадиси қудсий – оят билан ҳадис ўртасидаги мартабага эга ривоятдир. Унинг маъноси ва лафзи Аллоҳ тарафидан бўлади, лекин ожиз қолдириш, мўъжизалик хусусияти йўқ).

Миролим Мансур