ҚЎШНИГА ОЗОР БЕРМАСЛИК

    Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам): «Аллоҳга қасамки мўмин эмас. Аллоҳга қасамки, мўмин эмас. Аллоҳга қасамки, мўмин эмас», дедилар. «Ким, ё Расулуллоҳ?» деб сўрашди. «Ёмонлигидан қўшниси хотиржам бўлмаган кимса», дея жавоб бердилар.

Муттафқун алайҳ

Имом Муслим ривоят қилган ҳадисда: «Ёмонлигидан қўшниси эмин бўлмаган кимса жаннатга кирмайди», дейилган.

Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам)дан: «Аллоҳ наздидаги энг улкан гуноҳ қайси?» деб сўрашди. У зот учта гуноҳни зикр қилиб: «Аллоҳга бошқа нарсани шерик қилишинг. Ҳолбуки, У сени яратган; овқатингга шерик бўлишдан қўрқиб фаразндингни ўлдиришинг ва қўшнинг жуфти ҳалоли билан зино қилишинг», дея жавоб бердилар (Муттафақун алайҳ).

  Саҳиҳ ҳадисда айтилади: «Аллоҳга ва охират кунига имон келтирган киши қўшнисига озор бермасин».

Муттафақун алайҳ

   Қўшни учт тоифа бўлади: Мусулмон, кофир, қариндош.

- Мусулмон қўшнинг қўшничилик ва мусулмонлик ҳақлари бор.

- Кофир қўшнинг қўшнилик ҳақи бор.

- Қариндош қўшни - унинг қариндошлик, қўшилик ҳақлари (агар мусулмон бўлса, мусулмонлик ҳақи ҳам) бор.

Ибн Умарнинг яҳудий қўшниси бор эди. Қачон жонлиқ сўйсалар: «Яҳудий қўшнимизга ундан олиб беринглар», дер эдилар.

  Ривоят қилинишича, қиёмат кунида камбағал қўшни бой қўшнисига осилиб: «Эй Раббим, мана бундан сўрачи, нима учун эшигини қулфлаб, мендан фазлини тўсди экан», дейди.

  Киши қўшнисининг озор-азиятларига сабрли ва бардошли бўлиши лозим. Бу иш қўшнига яхшилик қилиш жумласидандир.

Бир киши Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам) ҳузурларига келиб: «Я Расулуллоҳ, менга жаннатга дохил этадиган амални ўргатинг», деди. «Муҳсин (яхшилиж қилувчи) бўл», дедилар. «Муҳсинлигимни қандай биламан?» деб сўради. У зот (соллаллоҳу алайҳи васаллам): «Қўшниларингдан сўра, агар сени муҳсин дейишса, демак, муҳсинсан. Бордию сени ёмон дейишса, демак ёмонсан», дедилар.

Имом Байҳақий ривояти 

«Гуноҳи Кабиралар» китобидан